you’re my something 4

เสียงเครื่องยนต์ดับลงจอดอยู่หลังบ้านพักเป็นโรงเก็บรถ หลังจากไคไปติดต่อกับลุงเจ้าของบ้านเรียบร้อยก็พาพี่ชายมายังบ้านพักริมทะเลอันเงียบสงบ เป็นส่วนตัว

“ถึงเวลามีความสุขของเราแล้วซิ” น้ำเสียงยั่วเย้า ร่างกายเปลือยเปล่าลุกขึ้นเขยิบมาหาน้องชายที่ยังนั่งอยู่ฝังคนขับ

“เรามาเซิร์ฟๆก่อนนะครับพี่ แล้วเราค่อยมาจัดหนักกันอีกรอบหลังจบรอบนี้” ไม่ได้พูดอย่างเดียวยังปลดตะขอกางเกงออกดึงขาเกงยีนส์ขายาวลงมาแค่หัวเข่า ตามมาด้วยกางเกงสีเนื้อดึงลงจากเอว จงอินรีบข้ามมานั่งบนตักให้ช่องทางสีสวาทกดคลุมเจ้าลูกชายตัวใหญ่ของน้องชายที่นั่งยิ้มพึงพอใจเมื่อเจ้าลูกชายมุดเข้าไปสุดด้าม

“ไคเมื่อคืนพี่ลืมให้คุณจื่อเทา หมอปาร์คใส่ถุงยาง พี่ขอโทษที่พี่ลืมนะ”กลีบปากเบ้ น้ำเสียงเศร้า สีหน้าแววตารู้สึกผิดกับความพลาดรนเร่อที่ไม่สมควรเกิดขึ้น

“ครั้งนี้ผมให้อภัยพี่ ถือว่าเป็นครั้งแรกที่พี่ลืม แต่ถ้ามีครั้งต่อไปผมลงโทษพี่แน่ ผมโกรธพี่แน่ที่พี่ไม่ระวังตัว ไม่รักตัวเอง ไม่ห่วงตัวเอง”

“ต่อไปพี่จะระวัง จะไม่เผลอเรอ จะไม่ลืมมันอีกแล้ว”

“ดีครับ แต่ตอนนี้เลิกเครียด เลิกรู้สึกผิดได้แล้ว เรากำลังมามีความสุขกันนะครับ”ลูบผมอย่างเบามือ นุ่มนวล แขนโอบรัดเอวคอด ลูบสัมผัสอย่างพิสมัยเสน่ห์หาที่สะโพกมนขยับขึ้นลงไปตามแรงอารมณ์รัก แรงปรารถนาในกายที่มีต่อกัน ต่างฝ่ายต่างเรียกหา เรียกร้องหาต่อกัน

ไม่มีคำว่าถูกผิดอยู่ในใจของสองพี่น้อง มีแต่ความรัก ความเสน่หาทางร่างกายและหัวใจที่มีให้กันในตอนนี้และทุกๆวัน

จากในรถพากันมาต่อยังห้องนอนติดชายหาด ผ้าม่านถูกเปิดออกให้เห็นวิวริมชายหาด สายลมพัดผ่านเข้ามาในห้องให้ความสดชื่น แต่ถึงจะสดชื่น เย็นสบายมากแค่ไหนแต่ร่างกายทั้งสองกับร้อนระอุ ดั่งไฟที่ลุกไหม้ไปทั่งร่างกาย

“อึก……คะ……ไค…อา….”เสียงกระเส่าครางร้องเมื่อแกนกายใหญ่โดนจุดกระสัน กายใหญ่ของน้องชายกดสะโพกแทกถี่รัว เตียงใหญ่สั่นคลอขาเตียงร้องเอี๊ยดอ๊าดไปกับแรงบนเตียงของคนทั้งสอง

ใบหน้าที่เหมือนกันที่ถอดพิมพ์เดียวกันมาที่ต่างมีเหงื่อติดอยู่ใบหน้าหน้า ปากบางกลีบเล็กเม้นกัดอย่างเซ็กซี่รัญจวนใจจนทำให้คนเป็นน้องหักห้ามใจไม่ให้รุนแรงกับพี่ชายฝาแฝดไม่ได้

สะโพกหนาซอยถี่ยิบไม่หยุด กายบางของพี่ชายก็ขยับตามแรงกระแทกขับเคลื่อนเข้าในกาย

“อ๊า…..” เสียงหวานครางร้องเมื่อปลดปล่อยน้ำรักออกมา ไคนั้นก็ยังคงกระแทกสะโพกถี่รัวเพื่อให้ปลดปล่อยออกมา

“อา…..”สุดท้ายไคก็ปล่อยน้ำในกายออกฉีดเข้าไปในกายของพี่ชาย

“มีความสุขจังเลย”ความสุขปริ่มล้นในใจ สองสายตามองกันอย่างลึกซึ้ง ความสุขมีเต็มหัวใจต่างที่มีกันและกัน

จงอินยันตัวลุกขึ้นนั่ง ดึงข้อมือน้องชายให้มานั่งมองดูวิวพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน

จงอินนั่งบนตักของน้องชายที่เจ้าตัวใหญ่ดันอยู่ด้านหลัง จงอินหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ

“ให้ลูกเข้าไปอยู่ในตัวพี่หน่อยซิ”เสียงทุ้มกระซิบบอกใบหนามนเอี่ยวใบหน้ามายิ้มหวานและยอมทำตามที่น้องชายขอ

“นานแค่ไหนแล้วนะที่เราไม่ได้มาทะเลด้วยกันแบบนี้”เสียงเศร้า หมองหม่นเอ่ยบอกมา ทอดสายตามองไปยังท้องทะเลแสนกว้าง ไม่มีสิ้นสุด

“พี่ยังคิดถึงตอนเด็กที่พ่อกับแม่พาเราไปเที่ยวทะเลด้วยกัน ก่อนที่ท่านจะทิ้งเราไป” ความหลังในอดีตยังอยู่ในความทรงจำของจงอินตลอดเวลา ช่วงเวลาที่ยังมีพ่อแม่คอยอยู่ดูแลก่อนที่ท่านทั้งสองจะทิ้งไปหาความสุขใส่ตัว

“มันเป็นอดีตไปแล้ว พี่อย่าคิดถึงมันให้มาทำร้ายจิตใจเราอีกเลย” แขนแกรงโอบกอดร่างพี่ชาย ถ่ายทอดความรักความอบอุ่นให้กับพี่ชายที่ียังไม่เคยลืมอดีตอันเจ็บปวดทิ้งไป

“ไม่มีคนใจร้ายสองคนนั่นเราก็อยู่กันได้ เรายังมีชีวิตอยู่ถึงทุกวันนี้ด้วยมือเท้าของเราสองคน”จงอินเอี่ยวหน้ามองน้องชาย พี่มีผม ผมมีพี่ไม่เห็นต้องไม่คิดถึงคนใจร้ายเลย”จงอินพยักหน้าน้อยๆ

“ไม่มีเค้าเราก็มาที่นี้กันได้ แค่เรามีเราก็พอ”

“เราจะมีกันตลอดไป เราจะไม่มีใครนอกจากนี้”ไคเอ่ยบอกอย่างจริงจัง แน่วแน่ในชีวิตนี้เขาจะไม่ขอมีใครนอกจากพี่ชายฝาแฝดของเขา

“พี่รักไคและจะมีไคแค่คนเดียว”พูดจบก็กดจูบบนริมฝีปากหนา มือใหญ่กดท้ายทอยของพี่ชายให้ได้องศากดจูบอย่างดูดดื่มท่ามกลางพระอาทิตย์ตกลงสู่ทะเล